Znów powoli zaczynam uciekać.
Uciekać w tą błogą ciszę.
Uciekać tam, gdzie Twych
gorzkich słów już nie usłyszę.
Tam gdzie nie będziesz
mnie już tak bardzo ranił.
Ani jak niechcianą
zabawką się bawił.
Gdzie nie będziesz już mroził
swym lodowatym spojrzeniem.
Tam, gdzie cisza będzie
mego serca ukojeniem.
Gdzie będę się leczyć
ze swej samotności,
Z braku miłości, zrozumienia
i choćby odrobiny czułości.
Gdzie będę tylko ja
i moje marzenia.
Gdzie nie pozwolę
wprowadzić Ci pustki i zniszczenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz